1. Waarom, o God, verstoot U voor altijd?
Waarom blijft U op ons uw woede koelen?
Laat ons, uw schapen, weer uw liefde voelen.
Denk aan het volk dat U ooit hebt bevrijd.

2. Denk aan uw berg, de woonplaats van uw eer.
Kom naar uw huis, waar wij U mochten dienen.
Bezoek uw stad, al zolang een ruïne:
verwoestend ging de vijand er tekeer.

3. Hun vlag stond midden op het tempelplein,
waar zij hun overwinning luid bezongen.
Diep zijn ze in uw woning doorgedrongen.
Ze sloegen al het snijwerk kort en klein.

4. Uw heiligdom werd schaamteloos ontwijd;
uw woning hebben ze in brand gestoken.
Al heel lang heeft er geen profeet gesproken;
geef ons een teken, spreek na lange tijd.

5. Hoelang nog, God, houdt de bespotting aan?
Hoelang nog blijft de vijand U verachten?
Waarom bedwingt U zich? Laat ons niet wachten!
Verhef uw rechterhand om toe te slaan.

6. Ik ken U als mijn koning en mijn God.
U sloeg met kracht de watervloed in tweeën.
De monsters die regeerden in de zeeën
hebt U gedood; U brak hun kop kapot.

7. U was het die vers water stromen liet.
Vanuit een rots ontsprongen frisse beken.
U maakte, door een enkel woord te spreken,
van de rivieren dor en droog gebied.

8. De dag en nacht zijn, HEER, in uw bezit.
Aan zon en maan hebt U een plek gegeven.
U schiep het vasteland om op te leven.
Na zomerzon verschijnt er winterwit.

9. Denk aan uw trouw, nu men U zo bespot.
HEER, voer uw tortelduif niet aan de gieren.
Geef toch uw volk niet prijs aan wilde dieren,
maar breng een wending in hun trieste lot.

10. Bescherm ons, HEER, neem uw verbond in acht.
Het land is vol geweld en doodsgevaren.
Wil zwakken voor een nederlaag bewaren;
dan wordt uw naam de hoogste eer gebracht.

11. Grijp krachtig in, verdedig nu uw zaak.
Stop het getier, het spotten van de dwazen.
Vergeet niet hoe uw tegenstanders razen.
Maak er een einde aan, o God, ontwaak!

1. Waarom, o God, verstoot U voor altijd?
Waarom blijft U op ons uw woede koelen?
Laat ons, uw schapen, weer uw liefde voelen.
Denk aan het volk dat U ooit hebt bevrijd.

2. Denk aan uw berg, de woonplaats van uw eer.
Kom naar uw huis, waar wij U mochten dienen.
Bezoek uw stad, al zolang een ruïne:
verwoestend ging de vijand er tekeer.

3. Hun vlag stond midden op het tempelplein,
waar zij hun overwinning luid bezongen.
Diep zijn ze in uw woning doorgedrongen.
Ze sloegen al het snijwerk kort en klein.

4. Uw heiligdom werd schaamteloos ontwijd;
uw woning hebben ze in brand gestoken.
Al heel lang heeft er geen profeet gesproken;
geef ons een teken, spreek na lange tijd.

5. Hoelang nog, God, houdt de bespotting aan?
Hoelang nog blijft de vijand U verachten?
Waarom bedwingt U zich? Laat ons niet wachten!
Verhef uw rechterhand om toe te slaan.

6. Ik ken U als mijn koning en mijn God.
U sloeg met kracht de watervloed in tweeën.
De monsters die regeerden in de zeeën
hebt U gedood; U brak hun kop kapot.

7. U was het die vers water stromen liet.
Vanuit een rots ontsprongen frisse beken.
U maakte, door een enkel woord te spreken,
van de rivieren dor en droog gebied.

8. De dag en nacht zijn, HEER, in uw bezit.
Aan zon en maan hebt U een plek gegeven.
U schiep het vasteland om op te leven.
Na zomerzon verschijnt er winterwit.

9. Denk aan uw trouw, nu men U zo bespot.
HEER, voer uw tortelduif niet aan de gieren.
Geef toch uw volk niet prijs aan wilde dieren,
maar breng een wending in hun trieste lot.

10. Bescherm ons, HEER, neem uw verbond in acht.
Het land is vol geweld en doodsgevaren.
Wil zwakken voor een nederlaag bewaren;
dan wordt uw naam de hoogste eer gebracht.

11. Grijp krachtig in, verdedig nu uw zaak.
Stop het getier, het spotten van de dwazen.
Vergeet niet hoe uw tegenstanders razen.
Maak er een einde aan, o God, ontwaak!